Zondagavond ben ik om 20.50 vanaf Schiphol vertrokken. Je zou zeggen dat het een perfect tijdstip is om van tevoren nog te kunnen dineren op Schiphol. Na mijn lange zoektocht naar een volwaardige gluten/zuivelvrije maaltijd afgelopen april heb ik echter besloten geen moeite meer te doen. Daarom had ik van thuis een 'voedselpakket' meegenomen. In een kartonnen doos, het was eigenlijk heel erg leuk. Ik had van alles meegenomen wat ik thuis nog had liggen en dus 'op' moest, zoals een gekookt ei, twee tomaten en twee peren. Daarnaast had ik de vorige dag mini-quiches gemaakt (in muffin-vormen) en daar had ik er twee van meegenomen. Voor ik van huis vertrok, at ik nog een groot bord tomatensoep. Zo had ik wel genoeg te eten!
En toen begon de eerste vliegreis. Ruim 11 uur duurde de vlucht met KLM van Amsterdam naar Kuala Lumpur. Op mijn ticket stond dat ik een overstap had in Jakarta, maar wat er niet bij stond, is dat we een tankstop hadden in Kuala Lumpur. Zoals gebruikelijk is bij KLM, kregen we vrij snel na het opstijgen een zakje geroosterde gezouten amandelen als snack (gaat bij mij altijd goed). Niet zo gek veel later volgde de warme maaltijd. Tot mijn vreugde hadden ze de maaltijd vernieuwd, dus ik at wat anders dan de vorige keren:
De gegrilde groenten in het bakje linksboven waren erg lekker. Het bakje fruit rechtsboven was zoals altijd prima. Onderin had ik warm eten en ook dat smaakte oké. Het broodje bewaarde ik voor later. Gelukkig had ik er deze keer wel aan gedacht om portieverpakkingen jam mee te nemen! Want alleen boter op een glutenvrij broodje is toch wel erg karig.
Halverwege de vlucht kregen de andere passagiers allemaal een snack. Ze konden (weer, echt origineel zijn ze niet bij KLM ;-) ) kiezen uit ijs en chips. Voor mij was er niks geregeld.
Tegen het einde van de vlucht kwam het ontbijt:
De yoghurt heb ik laten staan, want ook met een lactasepilletje kan ik toch niet zo goed tegen koemelkproducten, heb ik gemerkt. In het bakje fruit zat bijna alleen maar appel en van rauwe appel moet ik ook niet te veel eten. Dat was dus jammer. Onderin zie je het warme gedeelte. De aardappeltjes waren helaas een beetje glazig, maar ik heb ze toch maar opgegeten. Het broodje heb ik belegd met de Becel en het ei. Zo smaakte het broodje best lekker! Het was in ieder geval minder droog dan de vorige keer dat ik dit brood kreeg aan boord bij KLM.
Voor een vlucht van meer dan 11 uur, vond ik twee maaltijden zonder snack(s) wel erg karig. Dat ze op een vlucht van 7 uur geen snack voor me hebben, daar zit ik niet zo mee. Maar ik vond het nu eigenlijk niet kunnen dat ze me zo lang zonder eten lieten zitten. Gelukkig had ik het eerder genoemde voedselpakket bij me met daarin nog wat dingetjes voor onderweg. Zo had ik toch nog iets te snacken.
De vlucht van Kuala Lumpur naar Jakarta duurde anderhalf uur. Ik rekende nergens op, want ik ging er niet van uit dat er op zo'n korte vlucht eten geserveerd zou worden. Dat bleek echter wel het geval te zijn: de andere passagiers kregen brood en ik kreeg een bakje fruit:
In Jakarta had ik enkele uren door te brengen. Een beetje om de tijd te doden én omdat ik mijn coach bij een restaurant naar binnen zag lopen en ik daardoor op het idee gebracht werd, besloot ik daar een warme maaltijd te eten. Bij de woorden "gluten free" ging geen lampje branden bij het personeel en daarom haalde ik mijn telefoon met de dieetvertalingen-app tevoorschijn. De uitleg in het Indonesisch bood uitkomst. Ik bleek van alles te kunnen bestellen en ging voor de rijst met kip-curry. Toen ik het eten geserveerd kreeg, lag er kroepoek bij de rijst op het bord. Ik liet de ober navraag doen in de keuken en volgde hem daarna naar de kok, want het was een open keuken. Ik bleek de kroepoek niet te mogen eten, maar de rest wel. Ik vertrouwde het niet voor 100% en dacht "op hoop van zegen". Het is gelukkig helemaal goed gegaan. Normaal gesproken zou ik zo'n gok misschien niet zo snel genomen hebben, voor het aan boord gaan van een vliegtuig, maar vorige week ben ik uit eten geweest bij een Indonesisch restaurant in Nijmegen en daar mocht ik echt alle gerechten van de menukaart eten (behalve de bami). Dat gaf me vertrouwen in de afwezigheid van tarwe in de Indonesische keuken.
De vlucht van Jakarta naar Melbourne werd verzorgd door Garuda en duurde zes uur. Vlak na vertrek kreeg iedereen een snack. Voor de andere passagiers was dat een broodje, voor mij een appel. Omdat een stuk fruit niet zo goed vult, was ik blij dat ik het broodje van de eerste maaltijd van de eerste vlucht bewaard had. Met jam smaakte het me redelijk goed.
Voor het landen kregen we het ontbijt geserveerd:
En toen begon de eerste vliegreis. Ruim 11 uur duurde de vlucht met KLM van Amsterdam naar Kuala Lumpur. Op mijn ticket stond dat ik een overstap had in Jakarta, maar wat er niet bij stond, is dat we een tankstop hadden in Kuala Lumpur. Zoals gebruikelijk is bij KLM, kregen we vrij snel na het opstijgen een zakje geroosterde gezouten amandelen als snack (gaat bij mij altijd goed). Niet zo gek veel later volgde de warme maaltijd. Tot mijn vreugde hadden ze de maaltijd vernieuwd, dus ik at wat anders dan de vorige keren:
Halverwege de vlucht kregen de andere passagiers allemaal een snack. Ze konden (weer, echt origineel zijn ze niet bij KLM ;-) ) kiezen uit ijs en chips. Voor mij was er niks geregeld.
Tegen het einde van de vlucht kwam het ontbijt:
Voor een vlucht van meer dan 11 uur, vond ik twee maaltijden zonder snack(s) wel erg karig. Dat ze op een vlucht van 7 uur geen snack voor me hebben, daar zit ik niet zo mee. Maar ik vond het nu eigenlijk niet kunnen dat ze me zo lang zonder eten lieten zitten. Gelukkig had ik het eerder genoemde voedselpakket bij me met daarin nog wat dingetjes voor onderweg. Zo had ik toch nog iets te snacken.
De vlucht van Kuala Lumpur naar Jakarta duurde anderhalf uur. Ik rekende nergens op, want ik ging er niet van uit dat er op zo'n korte vlucht eten geserveerd zou worden. Dat bleek echter wel het geval te zijn: de andere passagiers kregen brood en ik kreeg een bakje fruit:
In Jakarta had ik enkele uren door te brengen. Een beetje om de tijd te doden én omdat ik mijn coach bij een restaurant naar binnen zag lopen en ik daardoor op het idee gebracht werd, besloot ik daar een warme maaltijd te eten. Bij de woorden "gluten free" ging geen lampje branden bij het personeel en daarom haalde ik mijn telefoon met de dieetvertalingen-app tevoorschijn. De uitleg in het Indonesisch bood uitkomst. Ik bleek van alles te kunnen bestellen en ging voor de rijst met kip-curry. Toen ik het eten geserveerd kreeg, lag er kroepoek bij de rijst op het bord. Ik liet de ober navraag doen in de keuken en volgde hem daarna naar de kok, want het was een open keuken. Ik bleek de kroepoek niet te mogen eten, maar de rest wel. Ik vertrouwde het niet voor 100% en dacht "op hoop van zegen". Het is gelukkig helemaal goed gegaan. Normaal gesproken zou ik zo'n gok misschien niet zo snel genomen hebben, voor het aan boord gaan van een vliegtuig, maar vorige week ben ik uit eten geweest bij een Indonesisch restaurant in Nijmegen en daar mocht ik echt alle gerechten van de menukaart eten (behalve de bami). Dat gaf me vertrouwen in de afwezigheid van tarwe in de Indonesische keuken.
De vlucht van Jakarta naar Melbourne werd verzorgd door Garuda en duurde zes uur. Vlak na vertrek kreeg iedereen een snack. Voor de andere passagiers was dat een broodje, voor mij een appel. Omdat een stuk fruit niet zo goed vult, was ik blij dat ik het broodje van de eerste maaltijd van de eerste vlucht bewaard had. Met jam smaakte het me redelijk goed.
Voor het landen kregen we het ontbijt geserveerd:
Dat lichtgekleurde ding in het bakje rechtsonder is een omelet (het lijkt een beetje op een stuk kipfilet, vandaar dat ik het er even bij zet). De mandarijn diende als vervanging van het croissantje met jam dat de andere passagiers kregen.
En na deze laatste vlucht was mijn reis bijna ten einde. De rit van het vliegveld naar het hotel duurde een half uur. Daar kwam ik om 10.30 aan, op dinsdagochtend.
Ik schrijf snel iets over het eten tijdens mijn eerste dag in Melbourne!
Groetjes Marjolein
En na deze laatste vlucht was mijn reis bijna ten einde. De rit van het vliegveld naar het hotel duurde een half uur. Daar kwam ik om 10.30 aan, op dinsdagochtend.
Ik schrijf snel iets over het eten tijdens mijn eerste dag in Melbourne!
Groetjes Marjolein
Geen opmerkingen:
Een reactie posten