Ik ben dol op warm eten. Als ik niet bang zou zijn om uit te dijen, zou ik het liefst elke middag en avond warm eten. Daarom zag ik ook niet op tegen het vele rijst eten in Japan: ik vind het allemaal prima. Helaas begon ik aan mijn maag en darmen te merken dat een dieet dat voornamelijk uit rijst bestaat toch niet zo best is. Want waar zijn de vezels? Ik had opeens genoeg van de rijst! Rijst bij het ontbijt, de lunch én het avondeten... dat moest veranderen.
Vanuit Nederland had ik een blik brood meegenomen. Ik had het nog nooit eerder gekocht, maar het leek me gemakkelijk voor op reis. Het brood wordt op deze manier immers niet geplet in je koffer. Ik besloot om naar de supermarkt te gaan, om broodbeleg te halen. Daarnaast wilde ik graag gedroogde pruimen, vijgen of iets dergelijks kopen, vanwege de vezels. En natuurlijk groenten, want zoveel groente zat er nou ook weer niet bij mijn maaltijden. Aan een Japanse die goed Engels kan had ik gevraagd of zij in het Japans op wilde schrijven dat ik op zoek was naar gedroogde pruimen en vijgen. Dat was een goede zet. In de supermarkt aangekomen, liet ik het briefje aan een medewerker lezen en hij bracht me naar een rek met fruit en noten. Het aanbod was zeer beperkt. Behalve pruimen, kon je er aan gedroogd fruit alleen bananenchips en rozijnen vinden. De enige noten die ik zag, waren walnoten. Behalve pruimen kocht ik ook groenten en fruit. De appels in de supermarkt waren drie keer zo groot als de appels die je in Nederland tegenkomt. Dat stond me niet zo aan, want hoe worden appels zo groot? Dat kon vast geen natuurlijk groeiproces zijn. Daarom heb ik de appels laten liggen en andere dingen ingeslagen. Daarna wilde ik vlees kopen voor op brood. Toen ik voor de koeling stond, vroeg iemand die aan het winkelen was aan mij of ik soms een tennisser was. Ik bevestigde dat, waarna hij me vroeg of ik soms vegetariër was, wijzend naar wat ik allemaal verzameld had. Ik zei hem dat ik juist op zoek was naar vlees voor op mijn brood. Deze man, die vrij goed Engels sprak, vertelde me dat ik geen vlees moest kopen in de supermarkt. Als het vlees zou chemisch zijn. "Hier, kijk maar" zei hij, terwijl hij naar het etiket wees. Natuurlijk begreep ik niks van de Japanse tekens, maar hij bleef benadrukken dat ik echt beter niet voor het vlees kon gaan (hij was zelf trouwens geen vegetariër) en daarom ging ik op zoek naar jam. Er was genoeg keuze en er stond zelfs een jamsoort die uit Frankrijk afkomstig was, met zowel in het Engels als Japans een beschrijving van de inhoud. Die heb ik gekocht, want hij was gezoet met fruitsuiker en niet met geraffineerde suiker.
En toen was het gisteren zo ver... ik heb ontbeten met brood! Heerlijk! Ik ben normaal niet zo'n broodeter, maar kon er nu heel erg van genieten.
Verder heb ik besloten om geen rijst meer te eten bij de lunch. Als lunch eet ik nu alleen maar vleesspiesjes en fruit. Verder eet ik als tussendoortje de noten die ik van huis had meegebracht en af en toe een mueslireep. Een omschakeling die me goed bevalt!
Vanuit Nederland had ik een blik brood meegenomen. Ik had het nog nooit eerder gekocht, maar het leek me gemakkelijk voor op reis. Het brood wordt op deze manier immers niet geplet in je koffer. Ik besloot om naar de supermarkt te gaan, om broodbeleg te halen. Daarnaast wilde ik graag gedroogde pruimen, vijgen of iets dergelijks kopen, vanwege de vezels. En natuurlijk groenten, want zoveel groente zat er nou ook weer niet bij mijn maaltijden. Aan een Japanse die goed Engels kan had ik gevraagd of zij in het Japans op wilde schrijven dat ik op zoek was naar gedroogde pruimen en vijgen. Dat was een goede zet. In de supermarkt aangekomen, liet ik het briefje aan een medewerker lezen en hij bracht me naar een rek met fruit en noten. Het aanbod was zeer beperkt. Behalve pruimen, kon je er aan gedroogd fruit alleen bananenchips en rozijnen vinden. De enige noten die ik zag, waren walnoten. Behalve pruimen kocht ik ook groenten en fruit. De appels in de supermarkt waren drie keer zo groot als de appels die je in Nederland tegenkomt. Dat stond me niet zo aan, want hoe worden appels zo groot? Dat kon vast geen natuurlijk groeiproces zijn. Daarom heb ik de appels laten liggen en andere dingen ingeslagen. Daarna wilde ik vlees kopen voor op brood. Toen ik voor de koeling stond, vroeg iemand die aan het winkelen was aan mij of ik soms een tennisser was. Ik bevestigde dat, waarna hij me vroeg of ik soms vegetariër was, wijzend naar wat ik allemaal verzameld had. Ik zei hem dat ik juist op zoek was naar vlees voor op mijn brood. Deze man, die vrij goed Engels sprak, vertelde me dat ik geen vlees moest kopen in de supermarkt. Als het vlees zou chemisch zijn. "Hier, kijk maar" zei hij, terwijl hij naar het etiket wees. Natuurlijk begreep ik niks van de Japanse tekens, maar hij bleef benadrukken dat ik echt beter niet voor het vlees kon gaan (hij was zelf trouwens geen vegetariër) en daarom ging ik op zoek naar jam. Er was genoeg keuze en er stond zelfs een jamsoort die uit Frankrijk afkomstig was, met zowel in het Engels als Japans een beschrijving van de inhoud. Die heb ik gekocht, want hij was gezoet met fruitsuiker en niet met geraffineerde suiker.
En toen was het gisteren zo ver... ik heb ontbeten met brood! Heerlijk! Ik ben normaal niet zo'n broodeter, maar kon er nu heel erg van genieten.
Verder heb ik besloten om geen rijst meer te eten bij de lunch. Als lunch eet ik nu alleen maar vleesspiesjes en fruit. Verder eet ik als tussendoortje de noten die ik van huis had meegebracht en af en toe een mueslireep. Een omschakeling die me goed bevalt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten