Hallo,
Ik ben al bijna een week terug uit Parijs, maar had nog steeds geen blog geschreven over mijn ervaringen daar. Mijn excuses!
Op maandag 3 juni ben ik per auto van Amsterdam naar Parijs gereden. Zo'n twee uur voor Parijs besloten we om pauze te houden en wat te gaan eten. Hoe ik het voor elkaar kreeg, weet ik niet, maar het was al de derde of vierde keer dat ik bij deze rustplaats mijn pauze hield. Ik onthoud echt niet waar we er af gaan met de auto, maar heel toevallig beland ik elk jaar waar we dit jaar belandden. Hoe het heet, zou ik jullie ook niet kunnen vertellen. Wel is het een grote pauzeplek, met meerdere restaurantjes en winkeltjes waar je iets te eten kunt halen onder één dak. Ik besloot naar een buffet te gaan, omdat de friet- en hamburgertent me te ongezond leek. Bij het buffet vertelde ik in mijn beste Frans dat ik geen gluten en melkproducten mag eten en de kok wist gelukkig goed waar ik het over had. Ik ging voor een ongemarineerde kippenpoot, rijst waar alleen wat doperwten en mais doorheen zat en gekookte wortelen. De ketchup bleek ook glutenvrij te zijn en dat was maar goed ook, want de rijst smaakte anders behoorlijk saai (en dat na een week rijst eten in Japan!). Het vel van de kip was ontzettend droog. Ik denk dat de kippenpoot al een paar uur onder de warmtelamp lag. Maar goed, ik heb gegeten en nergens last van gekregen. Als toetje nam ik een zakje knijpfruit.
In Parijs verbleven we in een appartement. Dat had als groot voordeel dat ik mijn eigen ontbijt klaar kon maken. Vanuit Nederland had ik mijn eigen havermout, chiazaad en kaneel meegenomen en daarmee maakte ik de havermoutpap die ik thuis ook altijd eet. Er ging zoals gebruikelijk een appel in stukjes doorheen en een handje meegebrachte gojibessen. Heerlijk om zo'n vertrouwd ontbijt te hebben!
Op Roland Garros kunnen de spelers en coaches gebruik maken van het spelersrestaurant. Vorig jaar heb ik daar op de eerste dag twintig minuten op glutenvrije pasta staan wachten, omdat niemand op mijn komst gerekend had. Daarom had ik enkele dagen van tevoren een e-mail gestuurd met de vraag of aan de koks doorgegeven kon worden dat ik vanaf dinsdag graag pasta zou willen eten. Helaas had dat niet veel geholpen. Na ruim twintig minuten kreeg ik mijn bord met pasta. Over de hoeveelheid hoefde ik niet te klagen, hier konden we met wel drie man van eten! De enige gluten- en lactosevrije saus was de tomatensaus. Helaas zaten hier geen kruiden in, dus het was een behoorlijk saaie bedoeling. Ik at er verder kalfsvlees bij, dat was wel lekker. 's Avonds besloot ik voor de rijst te gaan. Ik vroeg de kok of er geen boter of gluten in zat en dat was volgens hem niet het geval. Naast de rijst, belandden ook twee kippenpoten op mijn bord. Toen een andere kok groenten voor me op wilde scheppen, vertelde hij dat daar boter doorheen zat. Er bleek ook boter door de rijst te zitten, dus we konden opnieuw beginnen met opscheppen. Ik had geen zin om voor de tweede keer vandaag pasta te eten en al helemaal niet als ik er zo lang op moest wachten. Daarom ging ik voor friet met kip. Helaas zag ik geen veilige mayonaise. Om toch aan mijn groenten te komen, stelde ik een bakje salade samen bij de saladebar. En net als bij de lunch, nam ik vers fruit als toetje.
Op dinsdagavond had ik de manager van het restaurant gesproken. Ik vertelde hem dat ik het jammer vond dat ik zo weinig keuze had. En friet was nou niet bepaald sporters-eten... Hij vertelde me dat in het andere spelersrestaurant (aan de andere kant van het tennispark, waar je de trap af moet om er te komen, vandaar dat wij als rolstoeltennissers daar niet zaten) meer mogelijk was op glutenvrij gebied, inclusief brood. Hij zou voor mij regelen dat er brood richting ons restaurant zou komen. Op woensdagmiddag meldde ik me bij de manager en ik kreeg twee voorverpakte broodjes van hem. Daarbij vertelde hij dat het enige andere glutenvrije in het andere restaurant de glutenvrije pasta was. De zelfde pasta als bij ons restaurant, dus dat maakte verder geen verschil. Ik besloot om alleen met de broodjes te lunchen. Omdat ik niet voor de boter kon gaan, besloot ik er ketchup op te smeren. Verder heb ik ze belegd met tomaat en ei. Op die manier beleg ik thuis nooit mijn brood, maar het smaakte erg lekker! De broodjes waren ook best wel lekker voor glutenvrij brood. De manager vertelde me dat ze best veel getest hadden, voor ze hier de keuze op lieten vallen. Dat kon ik wel merken, het smaakte goed! 's Avonds ging ik weer voor de pasta. Omdat alleen tomatensaus nogal saai was, vroeg ik of ze niet iets met groenten konden maken. Daarop werd mij toegezegd dat ze wat tomaten uit de saladebar zouden verwarmen voor mij (mijn eigen idee, ze konden zelf niks bedenken). Het zou tien minuten duren voor de pasta klaar was. Na vijf minuten kwam de kok aangelopen en hij zei in het Frans tegen de manager dat het nog tien minuten zou duren. Daarna draaide hij zich naar mij en zei hij dat het nog vijf minuten zou duren. Typisch... De manager vertelde me dat hij me mijn eten wel zou komen brengen, als het klaar was. Toen ik na vijftien minuten eindelijk de pasta kreeg, was het pasta met tomatensaus. Ik werd boos, omdat ik na zo lang wachten en valse toezeggingen niet eens de beloofde stukjes tomaat kreeg. Als ik honger heb en lang moet wachten, word ik chagrijnig. Ik kan het helaas niet helpen... De kok ging direct aan de slag en even later kreeg ik alsnog mijn stukjes tomaat. Omdat 'even snel iets eten' al mislukt was, at ik heel snel mijn bord leeg en vertrok ik naar het appartement.
Op donderdag hoefde ik niet meer te spelen, dus ik besloot om Parijs in te gaan. 's Middags heb ik bij een restaurant in de stad geluncht. Ik ben voor een uitgebreide salade gegaan, met behalve het gebruikelijke groenvoer ook aardappel en eend. Het vulde flink en smaakte goed! Ik hoefde mijn briefje met dieetuitleg in het Frans niet tevoorschijn te halen, want de ober wist precies waar ik het over had.
's Avonds heb ik bij "Villa 15" gegeten. Ook hier kon ik mijn briefje in mijn portemonnee laten zitten. Ik heb een heerlijke entrecote met friet gegeten. Ook de mayonaise was glutenvrij, erg lekker. Normaal gesproken eet ik geen friet, nu al twee keer in een week! Ach ja, voor een keer moet dat wel kunnen.
Op vrijdag meldde ik me weer in het spelersrestaurant. De manager vroeg me waar ik de vorige dag was, want hij had wat speciale dingen voor mij geregeld. Gelukkig had hij vandaag ook nog wat te eten voor me. Ik ging weer voor de broodjes met ketchup, ei en tomaat. Toen het tijd was voor het avondeten, toonde de manager mij een aantal zakken met pasta en rijst. Hij vroeg me waar ik zin in had. Ik besloot voor de rijst te gaan, maar even later kwam hij terug om te zeggen dat de kooktijd 25-30 minuten was. Of dat een probleem was? Ik vertelde hem dat ik in dat geval voor iets met de kortste kooktijd ging. Het werd weer penne, die ik met bolognesesaus heb gegeten. Lekker!
En dat was alweer mijn laatste eet-ervaring in Parijs voor die week. Op vrijdagavond zijn we per auto weer naar huis gereden. Ik heb onderweg niks te eten gekocht, omdat ik nog wat snacks in mijn tas had zitten.
Aanvankelijk vond ik het eten op Roland Garros tegenvallen, vooral vanwege de lange wachttijd op de pasta, de gebrekkige keuze (ik kon geen enkele dag warme groenten eten) en de slechte kennis van twee van de koks. Daarna werd het gelukkig beter en de behulpzaamheid van de manager was heel erg fijn. Het buiten de deur eten is alle keren goed gegaan en ik heb nergens last van gehad. Wat dat betreft heb ik Parijs als positief ervaren!
Over twee weken ga ik weer naar Parijs voor een toernooi. Het vindt plaats op een ander tennispark en we verblijven in een ander hotel. Nieuwe ervaringen dus! Vorig jaar hadden ze niks geregeld voor mij, ondanks dat ik van tevoren had doorgegeven wat ik niet mag eten. Daarom heb ik deze week nogmaals contact opgenomen met de organisatie en het hotel waar ik zal verblijven. Ik heb deze keer in het Frans uitgelegd wast ik niet en wel mag eten. Hopelijk komt het goed! Jullie lezen het over twee/drie weken.
Groetjes Marjolein
Ik ben al bijna een week terug uit Parijs, maar had nog steeds geen blog geschreven over mijn ervaringen daar. Mijn excuses!
Op maandag 3 juni ben ik per auto van Amsterdam naar Parijs gereden. Zo'n twee uur voor Parijs besloten we om pauze te houden en wat te gaan eten. Hoe ik het voor elkaar kreeg, weet ik niet, maar het was al de derde of vierde keer dat ik bij deze rustplaats mijn pauze hield. Ik onthoud echt niet waar we er af gaan met de auto, maar heel toevallig beland ik elk jaar waar we dit jaar belandden. Hoe het heet, zou ik jullie ook niet kunnen vertellen. Wel is het een grote pauzeplek, met meerdere restaurantjes en winkeltjes waar je iets te eten kunt halen onder één dak. Ik besloot naar een buffet te gaan, omdat de friet- en hamburgertent me te ongezond leek. Bij het buffet vertelde ik in mijn beste Frans dat ik geen gluten en melkproducten mag eten en de kok wist gelukkig goed waar ik het over had. Ik ging voor een ongemarineerde kippenpoot, rijst waar alleen wat doperwten en mais doorheen zat en gekookte wortelen. De ketchup bleek ook glutenvrij te zijn en dat was maar goed ook, want de rijst smaakte anders behoorlijk saai (en dat na een week rijst eten in Japan!). Het vel van de kip was ontzettend droog. Ik denk dat de kippenpoot al een paar uur onder de warmtelamp lag. Maar goed, ik heb gegeten en nergens last van gekregen. Als toetje nam ik een zakje knijpfruit.
In Parijs verbleven we in een appartement. Dat had als groot voordeel dat ik mijn eigen ontbijt klaar kon maken. Vanuit Nederland had ik mijn eigen havermout, chiazaad en kaneel meegenomen en daarmee maakte ik de havermoutpap die ik thuis ook altijd eet. Er ging zoals gebruikelijk een appel in stukjes doorheen en een handje meegebrachte gojibessen. Heerlijk om zo'n vertrouwd ontbijt te hebben!
Op Roland Garros kunnen de spelers en coaches gebruik maken van het spelersrestaurant. Vorig jaar heb ik daar op de eerste dag twintig minuten op glutenvrije pasta staan wachten, omdat niemand op mijn komst gerekend had. Daarom had ik enkele dagen van tevoren een e-mail gestuurd met de vraag of aan de koks doorgegeven kon worden dat ik vanaf dinsdag graag pasta zou willen eten. Helaas had dat niet veel geholpen. Na ruim twintig minuten kreeg ik mijn bord met pasta. Over de hoeveelheid hoefde ik niet te klagen, hier konden we met wel drie man van eten! De enige gluten- en lactosevrije saus was de tomatensaus. Helaas zaten hier geen kruiden in, dus het was een behoorlijk saaie bedoeling. Ik at er verder kalfsvlees bij, dat was wel lekker. 's Avonds besloot ik voor de rijst te gaan. Ik vroeg de kok of er geen boter of gluten in zat en dat was volgens hem niet het geval. Naast de rijst, belandden ook twee kippenpoten op mijn bord. Toen een andere kok groenten voor me op wilde scheppen, vertelde hij dat daar boter doorheen zat. Er bleek ook boter door de rijst te zitten, dus we konden opnieuw beginnen met opscheppen. Ik had geen zin om voor de tweede keer vandaag pasta te eten en al helemaal niet als ik er zo lang op moest wachten. Daarom ging ik voor friet met kip. Helaas zag ik geen veilige mayonaise. Om toch aan mijn groenten te komen, stelde ik een bakje salade samen bij de saladebar. En net als bij de lunch, nam ik vers fruit als toetje.
Op dinsdagavond had ik de manager van het restaurant gesproken. Ik vertelde hem dat ik het jammer vond dat ik zo weinig keuze had. En friet was nou niet bepaald sporters-eten... Hij vertelde me dat in het andere spelersrestaurant (aan de andere kant van het tennispark, waar je de trap af moet om er te komen, vandaar dat wij als rolstoeltennissers daar niet zaten) meer mogelijk was op glutenvrij gebied, inclusief brood. Hij zou voor mij regelen dat er brood richting ons restaurant zou komen. Op woensdagmiddag meldde ik me bij de manager en ik kreeg twee voorverpakte broodjes van hem. Daarbij vertelde hij dat het enige andere glutenvrije in het andere restaurant de glutenvrije pasta was. De zelfde pasta als bij ons restaurant, dus dat maakte verder geen verschil. Ik besloot om alleen met de broodjes te lunchen. Omdat ik niet voor de boter kon gaan, besloot ik er ketchup op te smeren. Verder heb ik ze belegd met tomaat en ei. Op die manier beleg ik thuis nooit mijn brood, maar het smaakte erg lekker! De broodjes waren ook best wel lekker voor glutenvrij brood. De manager vertelde me dat ze best veel getest hadden, voor ze hier de keuze op lieten vallen. Dat kon ik wel merken, het smaakte goed! 's Avonds ging ik weer voor de pasta. Omdat alleen tomatensaus nogal saai was, vroeg ik of ze niet iets met groenten konden maken. Daarop werd mij toegezegd dat ze wat tomaten uit de saladebar zouden verwarmen voor mij (mijn eigen idee, ze konden zelf niks bedenken). Het zou tien minuten duren voor de pasta klaar was. Na vijf minuten kwam de kok aangelopen en hij zei in het Frans tegen de manager dat het nog tien minuten zou duren. Daarna draaide hij zich naar mij en zei hij dat het nog vijf minuten zou duren. Typisch... De manager vertelde me dat hij me mijn eten wel zou komen brengen, als het klaar was. Toen ik na vijftien minuten eindelijk de pasta kreeg, was het pasta met tomatensaus. Ik werd boos, omdat ik na zo lang wachten en valse toezeggingen niet eens de beloofde stukjes tomaat kreeg. Als ik honger heb en lang moet wachten, word ik chagrijnig. Ik kan het helaas niet helpen... De kok ging direct aan de slag en even later kreeg ik alsnog mijn stukjes tomaat. Omdat 'even snel iets eten' al mislukt was, at ik heel snel mijn bord leeg en vertrok ik naar het appartement.
Op donderdag hoefde ik niet meer te spelen, dus ik besloot om Parijs in te gaan. 's Middags heb ik bij een restaurant in de stad geluncht. Ik ben voor een uitgebreide salade gegaan, met behalve het gebruikelijke groenvoer ook aardappel en eend. Het vulde flink en smaakte goed! Ik hoefde mijn briefje met dieetuitleg in het Frans niet tevoorschijn te halen, want de ober wist precies waar ik het over had.
's Avonds heb ik bij "Villa 15" gegeten. Ook hier kon ik mijn briefje in mijn portemonnee laten zitten. Ik heb een heerlijke entrecote met friet gegeten. Ook de mayonaise was glutenvrij, erg lekker. Normaal gesproken eet ik geen friet, nu al twee keer in een week! Ach ja, voor een keer moet dat wel kunnen.
Op vrijdag meldde ik me weer in het spelersrestaurant. De manager vroeg me waar ik de vorige dag was, want hij had wat speciale dingen voor mij geregeld. Gelukkig had hij vandaag ook nog wat te eten voor me. Ik ging weer voor de broodjes met ketchup, ei en tomaat. Toen het tijd was voor het avondeten, toonde de manager mij een aantal zakken met pasta en rijst. Hij vroeg me waar ik zin in had. Ik besloot voor de rijst te gaan, maar even later kwam hij terug om te zeggen dat de kooktijd 25-30 minuten was. Of dat een probleem was? Ik vertelde hem dat ik in dat geval voor iets met de kortste kooktijd ging. Het werd weer penne, die ik met bolognesesaus heb gegeten. Lekker!
En dat was alweer mijn laatste eet-ervaring in Parijs voor die week. Op vrijdagavond zijn we per auto weer naar huis gereden. Ik heb onderweg niks te eten gekocht, omdat ik nog wat snacks in mijn tas had zitten.
Aanvankelijk vond ik het eten op Roland Garros tegenvallen, vooral vanwege de lange wachttijd op de pasta, de gebrekkige keuze (ik kon geen enkele dag warme groenten eten) en de slechte kennis van twee van de koks. Daarna werd het gelukkig beter en de behulpzaamheid van de manager was heel erg fijn. Het buiten de deur eten is alle keren goed gegaan en ik heb nergens last van gehad. Wat dat betreft heb ik Parijs als positief ervaren!
Over twee weken ga ik weer naar Parijs voor een toernooi. Het vindt plaats op een ander tennispark en we verblijven in een ander hotel. Nieuwe ervaringen dus! Vorig jaar hadden ze niks geregeld voor mij, ondanks dat ik van tevoren had doorgegeven wat ik niet mag eten. Daarom heb ik deze week nogmaals contact opgenomen met de organisatie en het hotel waar ik zal verblijven. Ik heb deze keer in het Frans uitgelegd wast ik niet en wel mag eten. Hopelijk komt het goed! Jullie lezen het over twee/drie weken.
Groetjes Marjolein
Geen opmerkingen:
Een reactie posten