vrijdag 30 augustus 2013

Met Lufthansa naar de VS

Alweer een kleine week geleden ben ik met Lufthansa van Düsseldorf naar de VS gevlogen. Eerst vloog ik naar Chicago. Daar stapte ik over op een vlucht van slechts een uur naar St. Louis. Aan boord van de intercontinentale vlucht kregen we eerst een kleine snack (koekjes of zoiets, niet voor mij bestemd) en even later een warme maaltijd. Ik was de eerste die het eten geserveerd kreeg:
Ik denk dat het voor het eerst was dat ik een vliegtuigmaaltijd ECHT LEKKER vond! De rundergoulash smaakte bijzonder goed. Een simpele sla erbij en een bakje fruit toe. De boterhammen, margarine en smeerkaas heb ik bewaard voor een later moment, maar ik heb ze uiteindelijk niet gegeten.
Na deze maaltijd duurde het erg lang voor we de tweede maaltijd kregen. Ik werd wederom als eerste bediend. Ik kreeg een bakje met daarin een kleine dadelreep (klein maar vol kcal!) en twee belegde boterhammen. Ik herkende het brood van de vlucht die ik onlangs met Air Berlin maakte vanaf Düsseldorf. Ik ging er van uit dat deze maaltijd uit de zelfde keuken zou komen en hoopte dat de boterhammen weer zo lekker belegd zouden zijn. Helaas kwam ik bedrogen uit:
Hoe kun je een boterham nou alleen beleggen met boter en twee plakjes komkommer? Dat kun je bij gewoon brood al niet maken, laat staan bij glutenvrij brood. De andere boterham was belegd met twee plakken tomaat. Gelukkig was het een grote tomaat die ze in plakjes hadden gesneden, waardoor die boterham tenminste wel bedekt werd door het beleg. 

Op het vliegveld in Chicago wilde ik proberen aan een kleine maaltijd te komen. Het was ongeveer 17.00 uur toen ik daar (na het tijdrovende gebeuren bij de douane en bagageband) drie kwartier over had en wat te eten kon gaan kopen. Het was me gelijk al duidelijk dat ik in de Verenigde Staten was. De eerste eettentjes die ik zag, verkochten alleen dingen als popcorn en ander ongezond eten. Ik was van plan op zoek te gaan naar een salade of zoiets. Ik vond uiteindelijk wel voorverpakte salades, maar allemaal met gluten. Ik zag wel een bar/restaurant-achtig iets waar je salades kon bestellen, maar ze bakten er ook verse pizza's, dus ik durfde het niet aan. Omdat ik niet echt honger had, maar iets lichts wilde eten, heb ik uiteindelijk twee bakjes met verse meloen gekocht. Het smaakte me erg goed en het was in ieder geval meer verantwoord dan het ijs en de chips die ik overal kon kopen. Waar ik de meloen kocht, verkochten ze overigens ook noten en repen. Ik denk dat minstens de helft van de repen glutenvrij was!

Tot zover de heenreis. Ik zal dit weekend iets plaatsen over het eten in St. Louis!

Groetjes Marjolein

vrijdag 16 augustus 2013

Wie zijn mijn lezers?

Hallo allemaal,

Mijn weblog is de afgelopen maanden al vaak bekeken. Dat vind ik hartstikke leuk, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat de berichten die ik schrijf gelezen worden. Via het Coeliakie forum op Facebook heb ik al enthousiaste reacties mogen ontvangen en dat motiveert me natuurlijk om op mijn weblog te blijven posten. Toch stel ik nu de vraag: wie zijn jullie? Een reactie op dit bericht zou ik tof vinden :).

Groetjes Marjolein

donderdag 8 augustus 2013

Glutenvrij vliegen met Air Berlin

Voor mijn vakantie naar Rusland ben ik drie keer in een vliegtuig van Air Berlin gestapt.
Allereerst vloog ik van Düsseldorf naar Moskou. Ik kreeg als eerste aan boord mijn maaltijd: twee sandwiches, goed ingepakt in huishoudfolie. Ze waren gemaakt van Duits glutenvrij brood. Jullie kennen het vast wel als van dat compacte brood zonder gist. Op de ene sandwich zat boter en rosbief, op de andere boter, sla, komkommer en tomaat. Het smaakte lekker! En ik verkeerde in een bevoorrechte positie ten opzichte van de andere passagiers, want zij kregen maar één sandwich.
Op de terugreis moest ik een overstap maken. Ik vloog van Moskou naar Berlin-Tegel. Toen de stewardess langs kwam met de bekende sandwiches, vertelde ik haar dat ik om een glutenvrije maaltijd verzocht had. Ze wist van niets, maar zou het later met haar collega overleggen. Na een half uur had ik nog steeds niks van haar vernomen en ook haar collega liet niets van zich horen. Toen de stewardess even later door het gangpad liep, sprak ik haar aan. Ze was me vergeten. Haar collega wist gelukkig dat er voor mij een speciale maaltijd aan boord was:
Ik kreeg een grote bak salade. Aan de koolhydraten was ook gedacht, want onderin lag een dikke laag mais. De dressing smaakte prima bij de salade, die behalve uit mais uit paprika, komkommer, tomaat en olijven bestond. Ook kreeg ik er twee rijstwafels bij geserveerd, maar die hadden hun beste tijd al gehad (ze waren oud en daardoor taai). 
De laatste vlucht voerde me van Berlin-Tegel naar Düsseldorf. Toen ik enkele weken geleden belde om mijn verzoek om een dieetmaaltijd door te geven, vertelde de dame aan de telefoon me al dat er op deze vlucht geen maaltijd werd geserveerd. De passagiers zouden wel een snack krijgen, maar daarvoor kon je geen dieetwens doorgeven. En inderdaad: ik kon kiezen uit crackers of koekjes, dus een snack zat er voor mij niet in. Dat vond ik geen enkel probleem, want ik had voor mijn eigen snack gezorgd.

St. Petersburg

Vanuit Moskou hebben we de trein naar Sint Petersburg genomen. Sint Petersburg verschilt op meerdere gebieden van Moskou. Onder andere qua rolstoelvriendelijkheid en het spreken van Engels. Met uit eten gaan was dat laatste erg handig. Nu hoefde ik niet alleen mijn briefje onder de neus van de ober te duwen, maar kon ik er ook wat bij vertellen. Dat maakte dat ik meer vertrouwen had in het eten dat ik kreeg. Uit eten gaan is elke avond zonder problemen verlopen. Het gerecht van mijn eerste keuze was in bijna alle gevallen glutenvrij. Wel is er een keer de saus weggelaten om het glutenvrij te maken. De menukaarten in Sint Petersburg waren erg uitgebreid. Het was wel regelmatig zo dat de ingrediënten voor het gerecht dat je bestelde niet voorradig waren. Als je de menukaart bekijkt, is het dus slim om alvast een tweede keuze in gedachten te hebben ;).
Ook in Sint Petersburg was er genoeg te eten voor mij te koop in de supermarkten. Ik kwam weer rijstwafels tegen en ook de zonnebloempit-koeken van mijn vorige post. Deze keer waren ze van een ander merk mét Engelse ingrediëntenlijst. De koeken werden ook met pinda's en sesamzaad gemaakt, maar de zonnebloempitten waren duidelijk mijn favoriet. Ik heb ook chips kunnen kopen en magnetronpopcorn die erg lekker smaakte.
Op straat waren in Sint Petersburg ontzettend veel kraampjes te vinden, waar eten en drinken werd verkocht. Ook hier verkochten veel kraampjes maïskolven, naast het uitgebreide aanbod van glutenvolle broodjes worst. Onderweg iets te eten komen gaat dus vrij gemakkelijk. Zeker omdat er in het centrum een aantal kleine supermarkten zit, waar je naast de eerder genoemde producten ook noten en fruit kunt kopen. Ik heb nog nooit zo veel fruit gegeten als tijdens mijn vakantie in Sint Petersburg! Heerlijk vond ik het.
In mijn vorige post schreef ik dat in Rusland chips van Lays verkocht werd, dus dat dat gemakkelijk was. Hier moet ik op terugkomen, want de smaken verschillen heel erg van de smaken die we in Nederland kennen. Daardoor had ik geen flauw idee welke chips nou glutenvrij was en welke niet en heb ik het niet gekocht. Zie hieronder een foto van de chips, te koop bij een stalletje op straat:
Als ontbijt at ik net als in Moskou van het brood dat ik zelf had meegenomen uit Nederland. Daarnaast heb ik een dag yoghurt gegeten en at ik fruit bij mijn ontbijt.
Qua eten is mijn vakantie me ontzettend goed bevallen. In Sint Petersburg is er helemaal niks verkeerd gegaan! Gelukkig draaide mijn vakantie natuurlijk niet om eten, maar om het bezichtigen van de stad. Ik heb alles kunnen bekijken wat ik hoopte te zien. Het was een topvakantie! 

zaterdag 3 augustus 2013

Moskou

De eerste helft van mijn vakantie heb ik doorgebracht in Moskou. Ik laat jullie graag mijn ervaringen met glutenvrij eten lezen, want over Rusland heb ik zelf niet veel kunnen vinden op internet. 
Voor het ontbijt had ik brood meegenomen van thuis. Ik heb voor vacuüm verpakt brood gekozen, dat lang houdbaar was. Het beleg heb ik bij een lokale supermarkt gehaald. In de supermarkt waren heel veel voor mij herkenbare producten te vinden, wat het kopen van producten een stuk gemakkelijker maakte. Soms stonden de ingrediënten in het Engels vermeld, maar dat was niet altijd het geval. Dankzij de herkenbaarheid, kon ik toch voldoende beleg kopen. Elke ochtend heb ik ontbeten met scrambled eggs en geitensmeerkaas op brood. 
Voor de lunch en tussendoortjes had ik vanuit huis dingen meegenomen. Zo had ik voor elke dag twee mueslirepen en een rozijnencracker meegenomen. Ik heb dit lang niet allemaal opgegeten, omdat ik elke dag veel vers fruit en noten gekocht heb in de supermarkt. Daarnaast waren er dingen die ik op straat kon kopen om te eten. Natuurlijk bevatten de meeste producten gluten. Gevulde pannenkoeken is een typisch Russisch gerecht. Ook al worden ze volgens het originele recept van boekweitmeel gemaakt, durfde ik het niet aan om er een te kopen. Wel kon ik een gepofte aardappel (met vulling) en een maïskolf kopen op straat:
Ik vond het erg leuk dat ik net als andere toeristen iets te eten kon kopen onderweg en niet alles mee hoefde te slepen.
Voor het avondeten had ik een dieetkaart meegenomen, waarop in het Russisch stond uitgelegd dat ik geen gluten en zuivel mag eten. Het was goed dat ik het in die taal had meegenomen, want de inwoners van Moskou spreken meestal geen Engels. Daarom moest ik er maar op vertrouwen dat ze het briefje begrepen en mij niks verkeerds voorschotelden. Extra uitleg geven, zat er immers niet in. Als een van jullie naar Moskou gaat, zou ik jullie aanraden om alleen de uitleg voor gluten op papier te zetten en verder lactasepilletjes mee te nemen voor de lactose. Dan maak je het de koks toch een stuk gemakkelijker. Het maken van een keuze, viel me mee. De Russische keuken is erg internationaal. Vooral het aantal Italiaanse restaurants was groot. De keuze van gerechten was in Rusland niet beperkter dan in een gemiddeld restaurant in Nederland. Ik had daarbij ook nog eens het geluk telkens de juiste keuze te maken, want mijn eten was elke avond lekkerder dan wat mijn tafelgenoten gekozen hadden. Het is maar op een avond mis gegaan. Die avond aten we in een knakenrestaurant, wat wel bleek uit de quiche van mijn zus die in de magnetron was opgewarmd. Ik had mijn twijfels bij mijn gerecht en achteraf gezien niet onterecht. Het was in alles een slecht restaurant, helaas. 
In de supermarkt is van alles te vinden dat je kunt eten als je glutenvrij moet eten. In de kleine grocery stores is het aanbod iets beperkter dan in een grote supermarkt. De grote supermarkten zijn een stuk goedkoper, dus het is sowieso slimmer om daar inkopen te doen. Naast de verse producten, kon je daar ook rijstwafels, zakjes met kleine rijstwafels met olijfolie en rozemarijn (koop ik in Nederland ook) en bijvoorbeeld Lays chips kopen. Kortom: keuze genoeg! Ik heb alleen geen glutenvrije pasta, koekjes en dergelijke gezien. Wel heb ik op goed gelukt het volgende product gekocht:
Het is een grote reep (of eigenlijk drie), gemaakt van zonnebloempitten en honing. Erg goedkoop en erg lekker! Ik heb het etiket niet kunnen lezen (Russisch...), maar ik heb nergens last van gekregen. Ze hebben deze repen ook in de variant sesamzaad/honing. 

Ik zit nu in St. Petersburg en ik laat jullie over een paar dagen graag mijn ervaringen aldaar lezen.

Groetjes Marjolein