dinsdag 23 april 2013

Eten aan boord van Kenya Airways

Toen ik anderhalve week geleden naar Zuid-Afrika vertrok, ben ik om geld te besparen via Nairobi gevlogen. Het scheelde namelijk maar liefst duizend euro met een rechtstreekse vlucht, toen ik ging boeken! Dan vlieg ik graag even om. Het was mijn eerste ervaring met Kenya Airways. Ik had mijn tickets via hun website geboekt en kon tijdens het boeken aangeven dat ik een glutenvrije maaltijd wenste (de combinatie glutenvrij/lactosevrij was niet mogelijk). Erg handig! Bij de incheckbalie op Schiphol checkte ik of de maaltijdwens was doorgekomen en dat was gelukkig het geval.
De maaltijden aan boord waren prima verzorgd. Tijdens mijn eerste vlucht kreeg ik warm eten en een broodje van Consenza, maar ik heb dat laatste het niet opgegeten, omdat ik op Schiphol al gegeten had en daarom aan boord maar de halve maaltijd heb genuttigd. Tijdens de vlucht van Nairobi naar Johannesburg kreeg ik onder andere crackers geserveerd. Ik heb de verpakking goed bekeken, maar ik zag nergens "gluten free" staan en er stonden wel korenaren op gedrukt. Ik zag dat de andere passagiers een broodje kregen, maar toch durfde ik het niet aan. Het was bovendien zeer vroeg in de ochtend en ik had wederom geen behoefte aan een grote maaltijd. Het verse fruit dat geserveerd werd en het bakje yoghurt heb ik me laten smaken.
De eerste vlucht van mijn terugreis vertrok tegen een uur 's nachts. Ik ben direct gaan slapen en heb de maaltijd dus gemist. De tweede vlucht heb ik de maaltijden wel meegemaakt. Als ontbijt kreeg ik wederom een bakje yoghurt, fruit en crackers met boter en jam. Eén jammetje was niet genoeg, daarom vroeg ik om een tweede en die kreeg ik gelukkig ook. De warme lunch is hieronder te zien:
Het bakje met warm eten smaakte oké. De sla had geen dressing en was dus een beetje saai. Bij de crackers (vier stuks in totaal) kreeg ik alleen boter geleverd. Ik heb daarom om jam gevraagd en ook al hoorde er geen jam bij de lunch, een van de stewards wilde het toch wel voor me halen van de ontbijtwagen. Als toetje kreeg ik weer fruit.
Zoals jullie kunnen lezen, heb ik me toch maar aan de crackers gewaagd. Ze zagen er uit als glutenvrije crackers en ze smaakten als glutenvrije crackers, maar wel erg lekker! Ik heb nergens last van gehad, dus ze waren echt glutenvrij. Voor mijn geruststelling zou het beter zijn als dat ook op de verpakking stond, maar omdat ik tot drie keer toe deze crackers kreeg, terwijl de andere passagiers een broodje of croissantje kregen, ging ik er van uit dat het goed zou zitten. 
De snack die tussendoor uitgedeeld werd, was een zakje met cashewnoten en macadamianoten. Ik ben niet gevoelig en omdat er niks op de verpakking stond in de trant van "kan sporen bevatten van gluten", heb ik ze opgegeten. Ze waren lekker en ik had ook nu nergens last van. Maar nogmaals: dat is geen garantie, ik reageer voor zover ik weet niet op sporen. 

Kortom: glutenvrij eten is prima geregeld aan boord van Kenya Airways. Als je niet tegen lactose kunt, is het wel belangrijk om je lactasepilletjes bij je te hebben, want anders blijft er weinig over dat je kunt eten van de maaltijden. Ik vind het een pluspunt vergeleken met sommige andere maatschappijen dat je je speciale maaltijd al tijdens het boeken kunt regelen. Dat scheelt een hoop gedoe met opbellen. Verder mag je tussen Europa en Afrika standaard twee koffers van 23 kilo meenemen. Ruimte genoeg dus voor de voorraad eten die ik altijd meesleep! 

zaterdag 20 april 2013

Op Safari

Dit jaar had ik een korte vakantie gepland in Zuid-Afrika, direct na het toernooi in Johannesburg. Het werd een driedaagse safari in het Kruger Park.
Op zondagochtend werd ik om 6.30 opgehaald in het hotel. Voor die tijd kon je nog niet ontbijten in het hotel, maar daar had ik gezien het vroege tijdstip ook geen behoefte aan. In het busje at ik de overgebleven rijstwafels van eerder in de week. Zonder beleg was het niet echt spannend, maar zo vroeg op de ochtend vond ik het wel prima. Het beloofde een lange rit te worden. Na zo'n anderhalf uur besloot ik dat het tijd was om iets te eten dat wat meer zou vullen. Het werd een pesto-cracker, meegenomen uit Nederland. Een kwartier later stopten we bij en tankstation om te ontbijten. Als ik dat had geweten... Er was volop keuze voor de gemiddelde automobilist. Er was een fastfoodrestaurant, maar ik heb vroeg op de ochtend geen zin in friet of een hamburger. Daarnaast was er een sandwichbar. Ik besloot om in de winkel mijn slag te slaan en ging op zoek naar fruit. Helaas bleken ze geen fruit te verkopen. Ik had geen zin in chips (dan zou ik net zo goed friet kunnen eten) en ging tussen de mueslirepen op zoek naar iets dat glutenvrij was. Natuurlijk had ik in het busje repen genoeg, maar ik vind het altijd leuk om in het buitenland op zoek te gaan naar een merk dat ik nog niet ken. Ik vond een geschikt merk en ze hadden drie smaken (de foto's staat wederom op z'n kant en ik krijg het niet voor elkaar om hem te draaien):
Ik at een van de repen en dat was met de cracker zeker genoeg. De lunch aten we op een klein vliegveld in de buurt van het Kruger Park. Ik bestelde een salade met gerookte kip en die smaakte prima. Tegen 15 uur kwamen we aan in het kamp in het Kruger Park, waar we om 16 uur onze eerste rit door het park zouden maken. Er was een supermarkt en daar haalde ik een bakje vers geschild fruit. Daarnaast at ik wat noten die ik nog in mijn tas het zitten en toen was het tijd voor een drie uur durende rit! Tijdens de rit kreeg ik toch nog trek en ik was blij met de mueslireep die ik in mijn tas had zitten. Om half acht zouden we gaan dineren. De organisatie waarmee ik op safari was had een eigen chef in het kamp. We gingen met alle gasten aan tafels zitten en er werd brood met boter op tafel gezet. Zoals gebruikelijk kon ik daar niet van eten en dat deerde me niet zo, als het eten maar snel zou komen! Tot mijn grote verrassing werd er voor mij op tafel een bordje met vier broodjes gezet. Deze had de kok zelf gebakken! Glutenvrij natuurlijk en erg lekker. Als voorafje kregen we soep van bleekselderij en ui. Het hoofdgerecht bestond uit een vleesspies, groenten en aardappelpuree. Mijn wens om naast glutenvrij ook lactosevrij te eten was niet doorgekomen, vandaar dat de disolact pilletjes hun werk mochten doen. Het smaakte allemaal erg lekker! Het toetje bestond uit vers fruit in gelatine met custard. Het smaakte allemaal erg lekker en ik vond het erg leuk dat ik alles mee kon eten met de rest!
De volgende ochtend verzamelden we al om 5.30 voor koffie en thee, want om 6 uur zouden we een eerste rit gaan maken. Voor de anderen waren er biscuitjes die je in de thee en koffie kon dopen. Voor mij was er niks. Na de rit konden we ontbijten. We kregen een bord met een hartige muffin, een bakje met muesli en yoghurt en een plak vlees en kaas. In plaats van de muffin kreeg ik een appel en de yoghurt heb ik teruggestuurd, omdat de muesli niet glutenvrij bleek te zijn. Ik had geen zin in kale yoghurt, omdat ik ook met  lactasepilletjes zuivel probeer te vermijden. Ik haalde daarom twee broodjes uit mijn tas, die ik uit Nederland had meegenomen. Een met kaas en een met vlees, een prima ontbijtje zo! Maar dat bleek niet alles te zijn, het ontbijt was tevens de lunch (een brunch dus) en daarom volgde nog een tweede gang, met tomaat, roerei, spek en een worstje. Dat mocht ik allemaal eten. Prima geregeld zo!
Het avondeten was wederom goed geregeld en ik kon alles mee-eten met de rest. Ik kreeg weer een eigen broodje en het voorafje en hoofdgerecht waren voor iedereen het zelfde. Over de aardappelpartjes zat een gebonden saus, maar hiervoor was gebruik gemaakt van een glutenvrij meel, vertelde de kok aan mij. Erg fijn! Als toetje kregen we weer fruit in een soort gel, op een bodem van biscuitjes. Ik kreeg het zelfde, maar met een ander soort koekje op de bodem. Hartstikke lekker!
De laatste dag van mijn safari begon wederom met koffie en thee. Het ontbijt aten we onderweg in een pannenkoekenrestaurant. Voor mij was er niet veel keuze, maar ik heb toch lekker kunnen ontbijten. Ik ging voor de omelet met ananas en chili kip, omdat ik dat een wel heel rare combinatie vond die op de menukaart stond. Het smaakte best lekker en met enkele frietjes erbij vulde het aardig. Voor het restaurant stond iemand macadamianoten te verkopen en daar kocht ik een zakje van, om in het busje op te eten. De lunch nuttigden we ook onderweg. In dat restaurant was het voor mij moeilijk om een gerecht te vinden. Ik ging uiteindelijk voor een salade en een bordje rijst, dat ik met ketchup at.
Even na middernacht zou ik terug naar Nederland vliegen. Om uitgerust aan de reis te kunnen beginnen, had ik een kamer geboekt bij de lodge vlak bij het vliegveld van de organisatie waarmee ik op safari was. Daar kon ik een douche nemen en even op bed liggen. Ze boden ook de mogelijkheid om mee te eten. Ook nu kon ik het zelfde eten als de andere gasten: salade (alleen ontbraken bij mij de croutons), groenten, biefstuk en aardappels. In plaats van ijs koos ik voor een bakje met vers fruit.

De safari was helemaal geweldig! Ik heb alle dieren gezien die ik hoopte te zien, inclusief de Big Five. De groep waarmee ik op reis was, was heel erg gezellig. We kenden elkaar van tevoren niet, maar we werden direct een hechte groep en trokken samen op. Het kamp was rolstoel toegankelijk, wat voor mij natuurlijk erg fijn was. Het meest verrast was ik echter door het eten. Het is me in Nederland nog nooit overkomen dat ik zo goed mee kon eten met de anderen! Het toppunt vond ik wel de broodjes die speciaal voor mij werden gebakken. Deze service ben ik niet gewend! Voor wie weten met welke organisatie ik op reis was: ik heb geboekt via http://www.executive-tours.co.za en de organisatie van de safari was Outlook Safaris.

Ik heb tien dagen glutenvrij gegeten in Zuid-Afrika. Het ging daar veel gemakkelijker dan in Nederland, dus laat je door je dieet alsjeblieft niet tegenhouden om een reis naar Zuid-Afrika te maken! Het was namelijk prima te doen. Neem wel voor de zekerheid wat voorverpakte broodjes en mueslirepen mee, maar dat geldt voor elk land waar je naartoe gaat, als je er niet bekend bent. Schrik niet als je je koffer openmaakt in Johannesburg: de stad ligt een heel eind boven de zeespiegel, dus de luchtdruk is anders als in Nederland. Dat betekende dat de vacuüm verpakte broodjes bijna op ontploffen stonden! Gelukkig scheurden de verpakkingen niet open en het is ook niet ten koste gegaan van de smaak of kwaliteit van de broodjes.

Groetjes Marjolein

zaterdag 13 april 2013

Avondeten in Johannesburg

Vandaag was een geweldige dag voor mij. Ik heb het toernooi waar ik deze week aan deelnam op mijn naam weten te zetten! Vanavond heb ik mijn koffer ingepakt en ik was bijna vergeten dat ik nog een blog zou schrijven. Over het ontbijt en de lunch had ik al geschreven, maar mijn ervaringen met avondeten konden natuurlijk niet achterblijven.
Op de eerste avond heb ik gegeten in het café-restaurant van het hotel. De chef had me al verteld dat de glutenvrije pasta pas de volgende dag binnen zou komen, maar hij zou met mij kijken naar de mogelijkheden bij het buffet. De groenten kon ik niet eten, omdat ze in boter gebakken waren, maar de salade (die ik oversloeg), rijst, kip en vers aangesneden rosbief wel. Of ik er tomatensaus bij wilde? Nou, alleen als ik de kruiden kon checken. De chef vertelde me dat hij de saus vers aan het maken was en ik zag hoe achter hem een collega gekookte tomaten in een blender schepte. Ik vroeg nogmaals of ik de kruidenmix kon bekijken, maar er bleek alleen gebruik gemaakt te worden van verse kruiden. Hartstikke mooi dus en de saus was lekker! Als toetje heb ik verse meloen genomen.
De volgende avond aten we met alle rollers apart van een groot buffet. Toen ik aankwam, waren ze net bezig met het klaarzetten van alle baken. De chef haalde een met folie afgedekte bak tevoorschijn waar "gluten free" op stond. Het bleek een ontzettend lekkere pasta met kip en tomatensaus te zijn! Daarnaast heb ik een heerlijke wortel-fruit salade gegeten.
De dagen erna stond er niks speciaals voor mij bij het buffet. Als ik aankwam, ging ik naar een van de medewerkers en vertelde ik dat ik een dieet had. Daarop werd de chef ingelicht en werd er apart iets gekookt voor mij. Nu weten jullie misschien wel hoe het er aan toe kan gaan in Zuid-Afrika. Een beetje net als in Italië en andere landen waar mensen rustig aan doen. Het kwam er op neer dat mijn eten er telkens "in a few minutes" zou zijn, maar dat mijn perceptie van een paar minuten anders was dan die van de medewerkers. Het record staat op 45 minuten wachten, terwijl iedereen om me heen al van het buffet aan het eten was. Ik moet toegeven dat de spaghetti bolognese die ik kreeg wel heel erg lekker was. Een andere dag kreeg ik na 'slechts' twintig minuten wachten ook een bord met eten, maar ik had er niet genoeg aan, omdat de portie nogal klein was.
Twee keer ben ik met collega's in het restaurant van het hotel wezen eten, in plaats van dat ik bij het buffet ging wachten. De ober raadde ons aan om "springbok" te bestellen en dat heb ik dan ook gedaan. Een heerlijk stuk vlees, geserveerd met linzen. Als toetje ging ik weer voor een bakje vers fruit, terwijl de rest aan de cake of pannenkoeken ging. De volgende dag in het restaurant ging het er teleurstellend aan toe. De voorafjes kwamen na een acceptabele tijd, maar pas anderhalf uur nadat we aan tafel waren gaan zitten kwamen de hoofdgerechten. We waren met zes man, maar slechts vier kregen een hoofdgerecht. Mijn coach en ik moesten wachten. Toen uiteindelijk mijn spaghetti kwam, bleek het alleen spaghetti met kaas te zijn, terwijl ik om "glutenfree and dairy free" had gevraagd. De spaghetti werd teruggestuurd en een tijdje later kwam de ober met een nieuw bord spaghetti, maar wederom betrof het een kaassaus. Uiteindelijk kreeg ik, toen de rest het eten al lang op had, mijn pasta. Tagliatelle met een heel klein beetje gehaktsaus. Ik vroeg de ober of het wel glutenvrije pasta was en hij zei van wel. Alle pasta maakten ze zelf in de keuken en dat was glutenvrij. Ik was erg huiverig, want hij kon me niet vertellen waar de pasta van gemaakt werd, alleen dat het een glutenvrij meel was en dat als ik naar links keek, ik zo de open keuken in keek waar ik de pastamachine zag staan. "Neem maar een hap, dan proef je wel dat het glutenvrij is". Ehm... ik weet zo gauw echt niet hoe glutenvolle pasta smaakt, dus op mijn smaak kon ik niet vertrouwen. Gelukkig is alles goed gegaan, dus de ober had gelijk. Het toetje sloeg ik deze keer over, want ik was van plan om "even snel iets te eten" en we waren ondertussen al twee uur verder.
Vanavond, mijn laatste avond in Johannesburg, heb ik van de kaart gegeten in het café-restaurant. De steak was erg lekker en ik at hem met frietjes en salade.

Los van dat ik twee keer eten terug heb moeten sturen vanwege kaas en dat het soms heel lang wachten was, is het met eten wel goed gekomen in Johannesburg. Ik vond het heel geruststellend dat er met verse ingrediënten werd gewerkt. Dan is de kans op tarwe in een kruidenmix namelijk uitgesloten. Ik hoefde gelukkig niet, zoals vorige maand in de Verenigde Staten, salade te eten als diner. Met vers fruit als toetje maak je mij gelukkig blij, zodat ik niet hoefde toe te kijken hoe anderen een toetje aten, terwijl ik alleen een kopje thee kon drinken of zo.

Morgenochtend vertrek ik voor drie dagen op safari. Ik heb van tevoren mijn dieetwensen doorgegeven en er zou rekening mee worden gehouden. Gelukkig heb ik nog een aantal broodjes en mueslirepen over, want ik verwacht ze misschien nodig te hebben. Maar wie weet valt het allemaal reuze mee. Als het net zo goed geregeld is als afgelopen week, zal ik van de honger echt niet omkomen!

Groetjes Marjolein

vrijdag 12 april 2013

Glutenvrij lunchen in Johannesburg

De lunch tijdens dit toernooi wordt verzorgd op het tennispark. Het is een lunch in buffetvorm en wordt door cateraars bereid. Op de eerste dag meldde ik me bij het buffet met de mededeling dat ik geen gluten en zuivel eet. Een van de medewerkers liep met me mee langs het buffet om op te scheppen wat ik allemaal zou mogen hebben. Zo belandde er een grote schep met een of ander kleverig wit goedje op mijn bord (sorry voor de onsmakelijke beschrijving). Ze konden me niet uitleggen wat het was, maar het was geen rijst. Dat maakte dat ik gelijk al heel huiverig was: zou het wel glutenvrij zijn? Er belandden nog wat andere dingen op mijn bord en toen kwam een van de koks zich ermee bemoeien. Ik hoefde niet van het buffet te eten; in de keuken zouden ze iets anders voor me bereiden. Toen even later iemand aangelopen kwam met een bord met speciaal eten, kon ik het bord alleen maar argwanend bekijken. Er lag iets op dat op een kaassoufflé leek. Er zat alleen geen kaas in maar spinazie, dus mij werd verteld dat ik het zou mogen eten. Natuurlijk vertrouwde ik het paneermeel niet en er werd een kok bij gehaald die me vertelde dat ik dat inderdaad niet kon eten. Daarnaast lag er ook nog groente op mijn bord met boter eroverheen, dus ook dat kon ik niet eten. Ik heb het bord niet aangenomen en daar begon poging nummer drie. Ik kreeg kipfilet en groenten en kon bij het buffet salade opscheppen. Een redelijk magere lunch, maar voor een eerste dag viel het ook weer niet tegen. Het komt geregeld voor dat ik op de eerste dag op een toernooi maar een halve lunch krijg. Even later kwam iemand me nog een bord met rijst en groenten brengen, dus toen had ik echt genoeg.
De dagen erna was het beter geregeld. In de keuken stonden aparte borden klaar met porties eten voor de mensen met allergieën. Als ik me meldde bij het buffet, werd mijn eten opgewarmd in de magnetron. Zie hieronder bijvoorbeeld de lunch van gisteren (als iemand weet hoe ik de foto kan draaien met Blogger, dan hoor ik het graag):
Ik krijg elke dag rijst met groenten en een stukje vlees én vis. Naast de warme lunch is er ook dagelijks een toetjesbuffet. Dit buffet laat ik aan mij voorbij gaan, want het schepijs, de tiramisu en de pudding zijn aan mij niet besteed. Gelukkig stond er ook een keer een enorme schaal met vers fruit en daar heb ik gelijk drie porties van genomen (ik had wat in te halen van de dagen zonder toetje denk ik).

Al met al is de lunch hier prima te doen! Morgen laat ik weten hoe het gesteld is met het avondeten tijdens dit tennistoernooi. 

donderdag 11 april 2013

Ontbijten in Johannesburg

Deze week verblijf ik in het Reef Hotel in Johannesburg. De organisatie van het tennistoernooi heeft dit hotel voor alle spelers geboekt en zij hadden ook mijn dieetwensen doorgegeven. Wat alleen niet doorgekomen was in de keuken, was dat ik al op zondag arriveerde en niet op maandag, zoals de meeste spelers. De chef excuseerde zich daarom bij mij voor dat er op maandagochtend nog geen glutenvrije ontbijtgranen zouden zijn. De speciale boodschappen die hij voor mij had besteld (ontbijtgranen en pasta) zouden op maandagmiddag geleverd worden.
's Ochtends bij het ontbijt heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt. Er stond verse jus d'orange en ik at de havermuesli die ik meegebracht had van thuis met een kommetje daarvan. Ook at ik wat van het heerlijke verse fruit. Meloen smaakt hier een stuk beter dan in Nederland! De rest van het ontbijtbuffet liet ik links van me liggen.
De volgende ochtend kwam de chef wederom verontschuldigend naar me toe. De leveranciers hadden een fout gemaakt en in plaats van glutenvrije ontbijtgranen was er "low-GI" afgeleverd. Of hij iets voor me kon betekenen? Nou, ik zou wel een omelet lusten! Even later kreeg ik een heerlijke omelet met tomaat en ui. Ik wist wel wat ik de rest van de week wilde eten!
We zijn nu een aantal dagen verder. Mijn ontbijt bestaat uit een kommetje sap (helaas niet meer vers, dat was er alleen de eerste dag) met havermout en een mix van zonnebloempitten, rozijnen en noten die ik meegebracht had van thuis. Daarnaast een omelet met groenten en een bakje vers fruit. Gisteren lag er als verrassing een in plakjes gesneden avocado naast mijn omelet en bracht de chef een rol rijstwafels. Heerlijk, maar wel een beetje veel allemaal! Maar je hoort me niet klagen. Ik ben blij dat ik elke ochtend met een goed gevulde maag in het busje op weg naar het tennispark kan stappen.

Groeten vanuit Zuid-Afrika!

zaterdag 6 april 2013

Avondeten op Schiphol

Mijn vlucht naar Nairobi zou om 21 uur vertrekken. Op het Coeliakie Forum had ik gelezen dat een van de pastabars glutenvrije pasta had, dus mijn plan was om warm te eten op Schiphol. Allereerst ging ik bij lounge 2 naar boven en kwam ik hier uit:
Bij Sbarro vertelden ze me dat ze in het verleden wel gv-pasta hadden gehad, maar tegenwoordig niet meer. Bij de wok was alleen de satesaus glutenvrij. Op naar een andere pastabar! Bij lounge 1 omhoog vond ik:
Ook hier helaas geen pasta voor mij. Bij Grand Café Amsterdam konden ze me alleen aan salade of een omelet (zonder brood) helpen. Niet mijn idee van een warme maaltijd. Daarom ging ik toch maar naar Holland Boulevard, waar ik eerder al geïnformeerd had naar wat ik zou kunnen eten.
Hier kon ik voor 15 euro een biologische steak krijgen. Wel met het risico op kruisbesmetting, want er werd met brood gewerkt. De friet ging helaas in het zelfde frituurvet als de kroketten, dus alleen steak met salade voor mij. In de saladebar lagen gekruide aardappelpartjes. Ik heb de bus met kruiden bekeken en ik mocht ze eten. De partjes gingen in de magnetron (helaas wel te kort) en zo had ik toch nog een aardige maaltijd! Lekker sapje erbij en ik kon met een gevulde maag het vliegtuig in gaan.

Later aangevuld:
Ik ben niet gevoelig, maar kreeg toch last van mijn buik. Ik zou Holland Boulevard dus niet aanraden aan iemand met coeliakie. Als je echt veilig warm wilt eten op Schiphol, zit er denk ik niet veel anders op dan een frietje halen bij de McDonalds.

In de koffer

Aan het einde van de middag vertrek ik naar Zuid-Afrika, waar ik tien dagen zal blijven. Eerst een week gedurende een tennistoernooi dat ik zal spelen, daarna ga ik nog drie dagen op safari. Ik ben nu bezig met het klaarzetten van mijn spullen en inpakken van mijn koffers. Ook al ga ik maar tien dagen: ik neem heel veel bagage mee! Om te beginnen natuurlijk mijn gewone rolstoel, waar ik dagelijks in zit. Daarnaast mijn tennisrolstoel. Als ik ga reizen neem ik het frame los mee en gaan de wielen in een wieltas. Dat maakt alvast drie stuks bagage. Daar komen dan nog een wheelbag (koffer op wieltjes) met heel veel (sport)kleding en tennistas bij. Vanwege mijn dieet, wordt een deel van de ruimte in beslag genomen door eten. Tot een jaar geleden nam ik nauwelijks eten mee, alleen een zak drop (zeer belangrijk) en een doos mueslirepen. Nu gaat er beduidend meer mee.
Vorig jaar heb ik al deelgenomen aan deze toernooien. Ik weet dat het ontbijt en diner door het hotel worden verzorgd en de lunch op het tennispark door een cateraar. Ik heb er dus vertrouwen in dat het wel goed zal komen met mijn eten. Ik herinner me dat er bij het ontbijt verse jus d'orange was. Daarom neem ik voor de zekerheid een pak havermuesli mee, wat ik 's ochtends met jus d'orange kan eten als ze me vergeten zijn. Daarnaast neem ik een groot aantal repen mee, want ik probeer vijf eetmomenten per dag aan te houden. Met alleen het ontbijt, de lunch en het diner verzorgd, moet je zelf wat extra's meenemen en gebruik maken van wat je ter plekke kunt krijgen, bijvoorbeeld fruit. Ook moet ik tijdens de wedstrijd wat kunnen eten. Ik reageer tijdens het sporten niet goed op suikerrijke dingen, vandaar de bakjes met noten, moerbeien en incabessen aan de linker kant. Verder gaan er broodjes mee, die ik wil bewaren voor tijdens de safari, mocht het nodig zijn. Het geoefende oog ziet vast ook toast-a-bags, dat is voor het geval er bij het ontbijt voor brood wordt gezorgd. Het flesje chiazaad gaat mee als calciumbron. Een deel van het eten gaat mee als handbagage, want mijn angst is (en niet altijd onterecht) dat ze geen maaltijd voor mij aan boord hebben. Met mijn crackers, broodjes en repen kan ik dan toch voldoende eten. 
Naast het eten gaat er ook een doos met flesjes kokoswater mee. Ik drink tijdens het sporten altijd kokoswater. Het is een natuurlijke drank met mineralen en de drank is isotoon, dus het wordt snel opgenomen door het lichaam. Voor mij ideaal, maar natuurlijk op geen enkel tennispark te verkrijgen. 
Als laatste nog genoeg zakjes poeder om na elke wedstrijd een hersteldrank mee te maken en wat potjes met voedingssupplementen. 

Tot zover de voeding. Ik ga me nu eens buigen over hoeveel kleding ik nodig denk te hebben! 

vrijdag 5 april 2013

Verenigde Staten maart 2013

Eind maart verbleef ik twee weken in de Verenigde Staten. Ik had een boek kunnen schrijven over mijn ervaringen, zowel positief als negatief. Ik ga de twee weken hier niet beschrijven, maar een kleine greep uit mijn ervaringen:

Ik ben vanaf Düsseldorf naar Atlanta gevlogen en daarvandaan direct door naar Pensacola. Op de terugweg ben ik vanaf Baton Rouge via Atlanta weer naar Düsseldorf gevlogen. In Atlanta ben ik beide keren op zoek gegaan naar een maaltijd. Op de heenweg streek ik neer bij T.G.I. Fridays. Ik wilde graag een salade eten en dacht dat ik daar wel moest slagen. Toen ik aan de serveerster vroeg of het mogelijk was om aanpassingen te maken aan de salades die op de menukaart stonden, overhandigde ze me een speciale dieetkaart. Top! Er stonden maar weinig opties op de kaart voor glutenvrij, maar er zat een salade tussen en daar was ik naar op zoek. Op de terugweg belandde ik op een soort foodcourt. Na rondgekeken en rondgevraagd te hebben waar ik aan wat te eten zou kunnen komen, besloot ik het risico op kruisbesmetting te nemen door naar een soort tacobar te gaan. Ook daar bleken ze een dieetmenu te hebben en er stond een glutenvrije taco op! Helaas bleek deze niet aanwezig te zijn en de dames achter de toonbank bleken geen idee te hebben wat glutenvrij betekende, dus ik maakte me snel uit de voeten. Ik ging terug naar de tent een stukje verderop, waar de dame achter de balie me al direct verteld had dat het kipgerecht glutenvrij was, maar wel met kaas. Ik besloot voor dit gerecht te gaan, maar werd verrast door het aanbod om in de keuken kip te halen waar geen kaas bij zat. Samen met rijst werd het een heerlijke lunch! Toegegeven, de kip zag er niet uit, maar ik had flinke trek en mijn piepschuimen bakje (zo werkt dat daar) was binnen geen tijd leeg.
Ik vloog voor het eerst sinds ik glutenvrij eet met Delta. De dieetcombinatie glutenvrij/lactosevrij kon ik niet opgeven, dus ik had enkel glutenvrij doorgegeven. De maaltijden waren prima in orde en compleet en er werd ook niet per ongeluk een gewoon broodje geserveerd bij mijn eten, zoals soms wel gebeurt. Het enige minpuntje is dat er als beleg voor het glutenvrije broodje alleen boter werd geserveerd, nogal mager.

En dan mijn verblijf in Amerika. De eerste week speelde ik een toernooi in Pensacola. Van tevoren had ik contact opgenomen met het hotel en zij zouden zorgen voor een aangepast ontbijt. Ze vertelden me al wel, dat ze geen geschikt broodbeleg zouden hebben, behalve gekookte eieren. Vandaar dat ik vanuit Nederland een pot sandwich spread had meegenomen. Op de eerste ochtend in het hotel kreeg ik een glutenvrij brood, een pak cornflakes, een pak muesli en een enorm pak soyamelk. Ik was goed voorzien voor de hele week! Mijn pas aangeschafte toast-a-bags kwamen goed van pas met het brood en de broodroosters.
De toernooiorganisatie verzorgde de hele week de lunch en het diner. Op de eerste dag bleek dat ze niet goed wisten wat ze met me aan moesten. Er was niks voor mij geregeld, maar ter plekke werd gebeld met de cateraar om te vragen welke gerechten uit het buffet gluten- en lactosevrij waren. Daarmee kon ik een maaltijd samenstellen, al was hij niet compleet. De rest van de week had ik de beschikking over een overvloed aan producten bij de lunch. De vrouw van de toernooidirecteur was voor mij gaan winkelen en er stond een tas met koekjes, mueslirepen en brood en een koelbox met allerlei soorten fruit, groenten, gekookte eieren en vlees. Hier heb ik de hele week met veel smaak van gegeten. Het avondeten was voedzaam, maar weinig inspirerend. Ik heb er niet elke avond gebruik van gemaakt, omdat ik een paar keer met mijn coach en een collega-tennisser uit eten ben gegaan. Op loopafstand van het hotel lag een grote shoppingmall. Op een van de eerste dagen gingen we daar lunchen. Bij de lunchtent die de anderen op het oog hadden aangekomen, bleek ik daar alleen een salade en bruine bonensoep te kunnen eten. Niet echt waar ik trek in had. Ik wist van de voorgaande jaren dat de shoppingmall een uitgebreid foodcourt had en ik sprak af om elkaar daar later weer tegen te komen. Vol goede moed ging ik op zoek naar wat lekkers om te eten. Dat viel enorm tegen. Nergens konden ze me aan een maaltijd helpen. De meeste tenten serveerden geen enkel gerecht dat glutenvrij was. Bij de Chinezen kon ik gekookte witte rijst krijgen. Dat heb ik gedaan en bij de Italiaan haalden ze een blik tomatensaus uit de keuken, zodat ik kon zien of ik het kon eten. Mijn lunch bestond uit rijst met tomatensaus. Niet echt iets om vrolijk van te worden, maar voor een keer kon dat wel, vond ik. Ik had al lang in de gaten dat ik blij zou moeten zijn met dat ik iets te eten had kunnen krijgen. Later in de week had ik gelukkig ook een heel positieve ervaring. We gingen naar een Italiaans restaurant, weer bij de zelfde mall. Daar hadden ze een uitgebreide allergieënkaart en er was voor mij meer dan genoeg keuze! Een van de opties was dat je zelf je pasta samen kon stellen en ze hadden glutenvrije penne. Ik heb genoten van een heerlijke pasta en ben later in de week nog een keer teruggegaan en toen heb ik weer een pasta samengesteld. Smullen!
Van Pensacola gingen we met de auto naar Baton Rouge. Een rit van vier uur en halverwege zouden we iets eten bij een van de vele fastfoodrestaurants langs de snelweg. Ik had mijn huiswerk niet zo goed gedaan en wist niet bij welke van de tien restaurants ik het beste iets kon krijgen. Ik kon me alleen nog herinneren dat ik de McDonalds moest overslaan. We zijn op goed geluk bij Wendy's naar binnen gegaan en daar kon ik een salade (alweer) eten en het broodje hamburger, zonder broodje. In de auto had ik een broodje liggen dat ik uit Nederland had meegenomen, dus dat ging ik halen en zo had ik toch een broodje hamburger.
In Baton Rouge zat het ontbijt niet inbegrepen bij het verblijf in het hotel. Dat wist ik nog van voorgaande jaren, dus ik had vanuit Nederland een pak havermout en kaneel meegenomen. Met de waterkoker in de kamer zou ik voor mezelf elke ochtend pap maken! Helaas bleek er geen waterkoker te staan en bij de supermarkt nabij het hotel waren de waterkokers uitverkocht. Gelukkig wilden ze me in het hotel elke ochtend kosteloos van gekookt water voorzien, dus daarmee kon ik toch ontbijten. Lunch en diner werden wederom verzorgd door de toernooiorganisatie. Ook nu waren ze niet voorbereid op mijn komst en was het eten in het begin teleurstellend. Ik werd gewezen op de groenten, dat kon ik toch eten als lunch? Dat was leuk bedacht, maar als ik een wedstrijd moet tennissen, heb ik toch echt wat koolhydraten nodig. Na wat tips van mij, werd het gelukkig een stuk beter. Een van de vrijwilligers dacht goed met me mee. Ze had een kennis met coeliakie en als hij op bezoek kwam, gingen ze altijd eten bij de Truly Free Bakery. Deze volledig gluten- en lactosevrije bakkerij bleek op maar een kwartier rijden van het tennispark te liggen. De vrouw had het menu voor mij uitgeprint en vroeg me waar ze me een plezier mee kon doen. Dat wist ik wel: pizza! De lunch op vrijdag zou de beste lunch van de week worden. En daar was hij dan:
En lekker dat hij was! Hij vulde goed en ik kreeg hem niet helemaal op. Een kwart heb ik in de koelkast bewaard, zodat ik 's avonds nog een keer kon genieten.
Ook deze week ben ik meerdere keren uit eten geweest. Op de eerste dag zijn we naar de shoppingmall gegaan, want ik had tussen de toernooien in een rustdag zonder training. In de mall was wederom een foodcourt waar we gingen lunchen. Tot mijn grote vreugde had onderstaande eettent een uitgebreide allergiekaart met heel veel dingen die ik mocht eten:
De wraps bevatten allemaal gluten, maar de taco was glutenvrij. Ik heb hem laten beleggen met alle dingen die ik lekker vond, want op een ding na mocht ik alles eten. Ook nam ik er een zak tortillachips en saus bij. De taco was heel erg lekker! Een kleine maar: tussen de tacobladen werd kaas gedaan en dat wist ik niet. Dat leek met het ideale moment om te kijken hoe goed de lactasetabletjes die ik sinds kort in mijn bezit had zouden werken. Gelukkig werkten die heel goed en ik heb voor het eerst in driekwart jaar van kaas kunnen genieten. Jullie begrijpen wel dat ik later in de week nog een keer terug ben gegaan naar deze plek voor een tweede taco. Deze keer toch maar zonder kaas. Wat het avondeten betreft: bij Chili's hadden ze ook een allergiekaart, welke ik van tevoren al via internet had bekeken. Ik heb genoten van de spare-ribs! Ik ben ook uit eten geweest bij Hooters. Wat een magere kaart vergeleken met Australië! Echt een no-go voor mensen met glutenintolerantie. Het enige was ik kon eten was een ongemarineerde kipfilet en een cobb salad. De salades kwamen me tegen die tijd de neus uit. Na twee weken sla eten, kon je me echt niet blij meer maken met een cobb salad, hoe lekker de Amerikaanse salades er ook uit kunnen zien. Bij Texas Roadhouse bestelde ik een steak, aardappel zonder vulling (op tafel stond goede ketchup) en groenten zonder botersausje. Helaas toch nog last van mijn maag gehad, want over de steak zat (denk ik) stiekem wel boter. 
En dan nu het hoogtepunt van twee weken eten in Amerika. Op de een na laatste dag van het toernooi in Baton Rouge, vroeg een andere vrijwilliger aan mij hoe de pizza de vorige dag had gesmaakt. Ik begon ongetwijfeld te glunderen. Daarop zei de vrouw dat ze mij wel even heen en weer naar de bakkerij wilde rijden, zodat ik nog iets lekkers te eten zou kunnen krijgen. Ik heb snel met de wedstrijdleiding overlegd, want ik moest later die dag nog spelen. Iedereen zag aan mij hoe graag ik naar de bakkerij wilde gaan, dus het was mogelijk om er even tussenuit te knijpen. Het is maar goed dat ik onder tijdsdruk in de bakkerij lekkere dingen uit moest zoeken, anders had ik er na een paar uur nog gestaan. Ik besloot om mijn gewoonte om geen suiker te eten voor een keer te doorbreken. Ik vroeg de man achter de balie wat het lekkerste was en hij raadde me de chocolat-blueberrie cupcake aan. Die werd het! En ik wilde nog meer... Voor de zaterdagavond koos ik een chocoladebrownie uit en toen ontdekte ik suikervrije muffins, waarvan ik er meteen een wilde opeten. Ze waren gezoet met stevia en niet met rotzooi, dus heel verantwoord. En lekker! Had ik dat eerder geweten, dan had ik verder niet gezondigd en van alle smaken suikervrije muffins er een meegenomen. Maar dat ga ik onthouden voor volgend jaar. Als laatste kocht ik twee broodjes, die ik de volgende dag bij de lunch zou eten. Mij was namelijk al verteld dat ik op zondag alleen plakken vlees voor op brood (maar zonder brood!) en groenten zou kunnen krijgen. Niet mijn idee van een stevige lunch... Ik heb ontzettend genoten van al het lekkers dat ik heb gekocht. Als deze bakkerij in Nederland stond, zouden ze aan mij een vaste klant hebben! De website wil ik jullie niet onthouden: Truly Free Bakery

Nog even kort mijn supermarkt-ervaringen: ik ben alleen bij de Walmart geweest, in twee verschillende vestigingen. Die in Pensacola had een aantal schappen met glutenvrije producten. Het gaat echt om de basis, zoals pasta, cornflakes en koekjes, maar op zich kun je er voldoende kopen om een korte vakantie door te komen. De Walmart in Baton Rouge had een veel kleiner aantal producten. Dus ben je in Amerika en wil je groots inslaan: zoek dan vooral een andere supermarktketen op. 

Het is een ontzettend lang verhaal geworden. Hier maak ik geen gewoonte van. De volgende keer hoop ik jullie onderweg al op de hoogte te brengen van wat ik meemaak als het op eten aankomt. Aan degenen die het hele stuk gelezen hebben, wil ik zeggen: ik hoop dat jullie het waard vonden!

Groetjes Marjolein

Welkom op mijn blog!

Hallo,

Leuk dat je een kijkje neemt op mijn blog. Hier ga ik mijn ervaringen met glutenvrij eten op reis met jullie delen. Ik verblijf zo'n vijftien tot twintig weken per jaar in het buitenland, dus ik zal voldoende hebben om over te schrijven.
Elk jaar speel ik vele internationale tennistoernooien over heel de wereld. De meeste toernooien bezoek ik elk jaar opnieuw. Ik eet nu een klein jaar gluten- en lactosevrij. Dat betekent dat ik binnenkort beter weet wat ik kan verwachten op de plaats van bestemming. Het afgelopen jaar was het steeds een grote verrassing! Het is jammer dat ik sommige ervaringen die ik de laatste maanden opgedaan heb, niet eerder heb gedeeld. Denk bijvoorbeeld aan een vliegreis naar Australië zonder maaltijden aan boord, omdat het reisbureau een fout het gemaakt met het doorgeven van de dieetwens... Of aan het Italiaanse restaurantje in Mechelen dat heel verrassend glutenvrije pasta had, mijn eerste ervaring daarmee in een restaurant. Of mijn ervaringen met glutenvrij eten tijdens de Paralympische Spelen in Londen vorig jaar. Er was veel om over te schrijven, maar ik vertrouw erop dat er zich de komende tijd nog genoeg dingen voordoen om een blog over te schrijven. Kom dus zeker nog een keer langs!

Groetjes Marjolein