Alida is op reis geweest in Moldavië. Lees hier hoe zij daar glutenvrij gegeten heeft!
Moldavië is voor mij geen onbekend land, maar het was de eerste keer dat ik er glutenvrij zou moeten eten. Toen ik eind december de diagnose Coeliakie kreeg schoot er gelijk door mijn hoofd dat ik vast nooit meer naar Moldavië zou kunnen gaan. Brood is daar namelijk heel belangrijk en aanwezig bij elke maaltijd. Ook is een voedselallergie of een intolerantie zoals Coeliakie een onbekend fenomeen. Omdat ik heel graag mijn vrienden wilde ontmoeten en mijn broertje het land wilde laten zien waar ik drie jaar heb gewoond ben ik toch gegaan. Een korte reis van 10 dagen, met de belangrijkste coeliakie-woorden opgeschreven in het Russisch en het Roemeens en wat crackers, fruitrepen, brood en macaroni om te overleven.
Het is me voor 100% meegevallen. Afgezien van het ene glutenfoutje waar ik ‘s nachts even flink ziek van was is alles prima verlopen. Ik had energie voor 10 en helemaal geen last van mijn darmen. Ondanks de bedenkingen die ik van te voren had bleek Moldavië vele voordelen te hebben m.b.t. glutenvrij eten.
Voor ’s ochtends had ik mijn eigen muesli meegenomen. Dit at ik met melk of met yoghurt. Er wordt ’s middags en ‘s avonds warm gegeten. Natuurlijk had ik de mensen waar ik verbleef ingelicht en stond er aardappel of rijst op het menu met groente en vlees of vis. We hebben ook wat mensen bezocht die we van te voren niet hadden gesproken hierover. Vaak wordt er voor gasten een heleboel verschillende soorten gerechten op tafel gezet. Ik vroeg dan hoe bepaalde dingen waren gemaakt. Of er bloem was gebruikt was bij het bakken van het vlees of de vis en wat er door de salade zat. Moldaven werken meestal niet met kant en klare producten of met pakjes en zakjes. Dit maakt het extra makkelijk om de ingrediënten te achterhalen. Er stond bij mij altijd wel wat op tafel wat ik wel kon eten. Ik probeerde zoveel mogelijk als eerste op te scheppen. Opscheplepels raken snel door elkaar en er wordt ook vaak met het eigen bestek opgeschept. Een tweede keer opscheppen is dus wat riskanter. Op de mayonaise en de ketchup kon ik geen gluten ontdekken. De lettertjes waren zo klein, maar het stond er toch echt niet tussen. Alle koekjes en snoepjes waar geen ingrediëntenlijst op de verpakking was heb ik maar over geslagen. Het was wel moeilijk om bepaalde lokale lekkernijen als Placinta (deeghapje met groente, kaas of aardappel) en Blinsjki (pannenkoeken) niet te kunnen eten. Gelukkig weet ik hoe het smaakt en kon ik wel genieten van de Borsh (bietensoep), Plov (rijst met ui, wortel en vlees) en de Sarmale (rijst met vlees in kool gerold). Natuurlijk heb ik wel even het geheim van de chef ontfutseld voordat ik een hap in mijn mond stopte.!
Het grootste gedeelte van mijn meegenomen eten heb ik achtergelaten bij een Engelse vrouw waarvan ik via via erachter kwam dat ze geen tarwe at. Al die crackers en het brood had ik niet nodig deze 10 dagen. Er was meer dan genoeg te eten. Ik heb geleerd dat ik prima kan overleven op groente, fruit, rijst, aardappels, vlees, vis en ei. Daarnaast laat ik me niet zo snel meer afschrikken. Met een lach op mijn gezicht zal ik aan tafel zitten en genieten van de gezelligheid en de gesprekken. Zelfs al is er alleen maar een stukje tomaat en een radijsje voor mij te eten!
Moldavië is voor mij geen onbekend land, maar het was de eerste keer dat ik er glutenvrij zou moeten eten. Toen ik eind december de diagnose Coeliakie kreeg schoot er gelijk door mijn hoofd dat ik vast nooit meer naar Moldavië zou kunnen gaan. Brood is daar namelijk heel belangrijk en aanwezig bij elke maaltijd. Ook is een voedselallergie of een intolerantie zoals Coeliakie een onbekend fenomeen. Omdat ik heel graag mijn vrienden wilde ontmoeten en mijn broertje het land wilde laten zien waar ik drie jaar heb gewoond ben ik toch gegaan. Een korte reis van 10 dagen, met de belangrijkste coeliakie-woorden opgeschreven in het Russisch en het Roemeens en wat crackers, fruitrepen, brood en macaroni om te overleven.
Alida, links op de foto
Het is me voor 100% meegevallen. Afgezien van het ene glutenfoutje waar ik ‘s nachts even flink ziek van was is alles prima verlopen. Ik had energie voor 10 en helemaal geen last van mijn darmen. Ondanks de bedenkingen die ik van te voren had bleek Moldavië vele voordelen te hebben m.b.t. glutenvrij eten.
Voor ’s ochtends had ik mijn eigen muesli meegenomen. Dit at ik met melk of met yoghurt. Er wordt ’s middags en ‘s avonds warm gegeten. Natuurlijk had ik de mensen waar ik verbleef ingelicht en stond er aardappel of rijst op het menu met groente en vlees of vis. We hebben ook wat mensen bezocht die we van te voren niet hadden gesproken hierover. Vaak wordt er voor gasten een heleboel verschillende soorten gerechten op tafel gezet. Ik vroeg dan hoe bepaalde dingen waren gemaakt. Of er bloem was gebruikt was bij het bakken van het vlees of de vis en wat er door de salade zat. Moldaven werken meestal niet met kant en klare producten of met pakjes en zakjes. Dit maakt het extra makkelijk om de ingrediënten te achterhalen. Er stond bij mij altijd wel wat op tafel wat ik wel kon eten. Ik probeerde zoveel mogelijk als eerste op te scheppen. Opscheplepels raken snel door elkaar en er wordt ook vaak met het eigen bestek opgeschept. Een tweede keer opscheppen is dus wat riskanter. Op de mayonaise en de ketchup kon ik geen gluten ontdekken. De lettertjes waren zo klein, maar het stond er toch echt niet tussen. Alle koekjes en snoepjes waar geen ingrediëntenlijst op de verpakking was heb ik maar over geslagen. Het was wel moeilijk om bepaalde lokale lekkernijen als Placinta (deeghapje met groente, kaas of aardappel) en Blinsjki (pannenkoeken) niet te kunnen eten. Gelukkig weet ik hoe het smaakt en kon ik wel genieten van de Borsh (bietensoep), Plov (rijst met ui, wortel en vlees) en de Sarmale (rijst met vlees in kool gerold). Natuurlijk heb ik wel even het geheim van de chef ontfutseld voordat ik een hap in mijn mond stopte.!
Pannenkoekjes van ei en banaan
Salade
Het grootste gedeelte van mijn meegenomen eten heb ik achtergelaten bij een Engelse vrouw waarvan ik via via erachter kwam dat ze geen tarwe at. Al die crackers en het brood had ik niet nodig deze 10 dagen. Er was meer dan genoeg te eten. Ik heb geleerd dat ik prima kan overleven op groente, fruit, rijst, aardappels, vlees, vis en ei. Daarnaast laat ik me niet zo snel meer afschrikken. Met een lach op mijn gezicht zal ik aan tafel zitten en genieten van de gezelligheid en de gesprekken. Zelfs al is er alleen maar een stukje tomaat en een radijsje voor mij te eten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten